دوشنبه پیش این برنامه به بررسی مشکلات فوتسال کشور و بـررسـی دردهـای شفـا نیـافتـه آن که همچون بسیاری از نـاخوشی‌های بدنه ورزش و به‌ویژه فوتبال کشور اکنون مبـدل بـه بیمـاری‌هـای مـزمن و غیرقابل علاج گردیده‌اند پرداخت که امیدواریم امشب هم پی گرفته‌شود.
مواردی کـه در آن برنامه مطرح گردید غالباً موضوعاتی تأسف بار و تراژیک بود که از فرط تکرار و شنیدن و نوشتن‌های متعدد، دیگـر بـرای گوش‌ها و چشم‌هایمان عادی شده است اما انگار باز هم باید درباره آنها گفت و شنید.
نکته قابل توجه در برنامه 90 دوشنبه شب گذشته فارغ از اینکه در دعاوی و مناظرات مطرح شده فی‌مابین مسئولان رشته پرطرفدار و با اهمیت فوتسال چه کسی محق بود این بود که موارد مطروح در این برنامه دردهای مشترک موجود در ساختار و بن‌مایه ورزش کشور به ویژه فوتبال است.( خــودمـحــوری روســا و کــارگـزاران، حضـور الیگـارشـی و کاستی‌های مدیریتی، عدم مشورت زیردست و بالادست و آویختن به یک خرد جمعی نقاد، لطمه خوردن و فدا شدن شهرستان‌ها به پای پایتخت که شامل کناره‌گیری تیم‌های بـزرگ اصـفـهـانـی شـده‌اسـت ، عدم پردازش به موضوع الگـوسـازی و بـی‌حـرمـت کـردن قهـرمانان و پیشکسوتان، مـطـــرح شــدن دلالـیـســم و تـحـمـیــل بــازیـکــن از خــارج از باشگاه‌ها و ...)
جالب اینجاست که هر دو طرف “متخاصم” یا به عبارت لطیف‌تر و خوشبینانه‌تر “مخالف” ، فارغ از همه جدال‌ها و موارد مذکور، از لزوم رعایت دوانگاره دم می‌زدند؛ نخست پـایبنـدی بـه اخـلاق و سنـت‌هـای اعتقـادی آنگونه که یک طرف، دیگری را به رعایت تقوا و دیگری آن طرف را به لزوم گواه دانستن خداوند بر همه اعمال دعوت می‌نمودند و دوم فراخوان طرفین به پایداری و تلاش همه جانبه جهت کـســب افـتـخــارات ملـی در قـالـب حمـایـت همـه سـویـه از تیم ملی ...
رعـایـت این دو مورد حتی در قالب شعار محض و لقلقه ی زبـانـی نـشـان از آن دارد کـه عـلـیـرغـم همه ناهنجاری‌های موجود در ظاهر و لایه‌های بیرونی ورزش کشور، هنوز هم جای امیدواری برای ایجاد بناهای تازه بر پایه اصول سترگ اخلاقی و مذهبی و همبستگی در قالب تیم ملی و افراشتن پـرچـم مـقدس کشور بر فراز میادین جهانی برای مدیران بادانش و دلسوز و دمیدن نفس‌های تازه و باطراوت وجود دارد اگر همه بخواهیم و به خود آییم.
